Clenching my Teeth

Bazen kendimi tanıyamıyorum. Eskiden başım ağrısa söylenir dururdum, o haldeyken bana bir şey yaptırmak mümkün olmazdı. Bir aydır diş ağrısıyla kıvranıp duruyorum, biliyorum dişim kötü durumda. Sürekli bahanelerle dişçiye gitmeyi erteliyorum. Gece geç saatlere kadar çalıştım artık ağrı son safhasında. Eve gidip yatağa başımı koyunca dişimi o anda kerpetenle ben çekmek istedim. Akşam saatinde doktor bulunmaz zaten arabam da yok. Gece boyunca 4-5 ağrı kesiciyi yuttum ve sürekli ağzımı vodka ile çalkalıyorum. Maalesef çok güzel vodkamı hiç içemeden ziyan etmiş oldum, smirnoff. Acı geçmek bilmiyor, duramıyorum. Bol bol ağrı kesici ve üstüne alkol...evimin fotoğrafını çekseler gazetelerin üçüncü sayfasında intihar eden genç kız diye manşet bile ederlerdi.
Çalışma hayatım boyunca servisin gelmesini hiç bu kadar istememiştim. Planım hazırdı. Servis ile işe oradan da iş yeri güvenliği beni hastaneye götürecekti. Servis geldi, önce hastaneden randevumu aldım,en erken saate buldum. Sonra o hastanede çalışan Walter* msj attım. Her şey yolunda 8.30da hastanede oldum. Walter karşıladı. Sonra noldu anlamadım röntgen falan filan derken benim randevuma başka hastayı aldılar. Saat 9.30 oldu ve ben bekliyorum. Bilincim çok yerinde değil, diş ağrısından dolayı zaten ağlıyorum. Kendimi ifade edemiyorum. Walter işim bitmiştir diye geldi ve beni görünce zaten ona kendimi ifade etmeye gerek durmadan olayı anladı ve doktora direk giderek olayı çözdü ve beni hemen dişçi koltuğuna oturttular. Olan oldu ve dişim gitti. Kıssadan hisse hastanelerde özel de olsa tanıdık birisinin olması şart hatta must!!!

O halle iş yerine gittim. Açlık son safhada, yorgunluk desen anlatılmaz ve bir kaç saat sonra anestezinin geçmesiyle diş çektirenler bilir acı bastırdı. Bu arada sürekli kanamam var. Bu halde gece 23.30 kadar çalıştım.Bazen kendimi tanıyamıyorum. Ben neymişim... şu zamana kadar niye hep söylenmişim en ufak ağrıda

*Walter en sevgili arkadaşlarımdan pınarın nişanlısı. mart civarında düğünleri olacak:)